Пам’ять серця називається вдячністю…
31 березня 2021 року припадає 90-річниця від дня народження професора Лєшека Мазепи (1931-2016), відомого музикознавця, дослідника історії музичної культури Львова та Галичини, педагога, композитора, диригента та організатора музично-суспільного життя України та Польщі.
Його фундаментальні праці, присвячені музичній культурі Галичини періоду XV-XX ст. відомі не лише в Україні, а й далеко за її межами. Він був піонером в області дослідження різних аспектів історії музичної культури Львова від найдавніших часів до сучасності, а відтак і авторитетним науковцем із вичерпними знаннями у досліджуваній сфері. Для багатьох зацікавлених в історії музичної культури Львова, його публікації були справжнім відкриттям, оскільки часто містили унікальну і зовсім невідому інформацію з різних сфер музичного життя Львова.
Лєшек Мазепа відомий широкому загалу не тільки як музикознавець, але також як культурно-громадський діяч, організатор музичного життя, популяризатор музики та музичної культури.
Сьогодні важко сказати, якій сфері своєї діяльності він віддавав більше часу: науково-педагогічній роботі (понад 40 років він був професійно пов’язаний спочатку з Львівською консерваторією – тепер Львівська національна музична академія ім. М. В. Лисенка, де від старшого викладача “виріс” до доцента (1978) та професора (1990), а також 23 роки пропрацював в Інституті Музики Жешувського Університету) чи культурно-просвітницькій та організаційній діяльності. Він був одним із фундаторів Товариства Польської Культури Львівської Землі у Львові (1988), засновником Жешувського Музичного Товариства (1998, від 2019 року Товариство носить його ім’я,). Після проголошення Незалежності, в часи декомунізації України та Польщі, він багато зробив для налагодження українсько-польських взаємин. Завдяки його та Юрія Ясіновського ініціативі в 1995 році започатковано проведення циклічних польсько-українських міжнародних наукових конференцій “Musica Galiciana” з подальшою публікацією матеріалів в однойменній науковій видавничій серії. Відтоді проведено 17 конференцій та видано 15 збірників.
Лєшек Мазепа був також музичним критиком, меломаном та колекціонером - творцем великої приватної музичної бібліотеки та унікального архіву, в якому зібрав безцінні артефакти музичної культури регіону пов’язані з Галицьким (Польським) Музичним Товариством, Союзом Українських Професійних Музик (СУПроМ), Вищим Музичним Інститутом ім. Лисенка у Львові ect.
Св.п. професор Лєшек Мазепа був музикантом у широкому розумінні цього слова: музикантом-дослідником, музикантом-композитором, музикантом-педагогом, музикантом-організатором. І у всіх цих напрямках він працював самовіддано, чесно і плідно.
Нехай добра пам'ять про нього триває та живе… Non omnis moriar…
Авторка: Тереса Мазепа
Pamięć serca nazywa się wdzięcznością…
31 marca 2021 r. mija 90. rocznica urodzin profesora Leszka Mazepy (1931-2016), znanego muzykologa, badacza historii kultury muzycznej Lwowa i Galicji, pedagoga, kompozytora, dyrygenta i organizatora życia artystycznego w Polsce i na Ukrainie.
Był jednym z naukowców-pionierów w badaniach nad historią kultury muzycznej Lwowa i Galicji od średniowiecza do współczesności, szanowanym badaczem o niezaprzeczalnym autorytecie naukowym, posiadającym niemal wszechstronną wiedzę w tej dziedzinie. Dla wielu zainteresowanych historią muzycznej kultury Lwowa i Galicji jego publikacje były prawdziwym odkryciem, gdyż spora ilość informacji z różnych dziedzin życia muzycznego, była zupełnie nieznana nie tylko przeciętnemu czytelnikowi, ale i naukowcom.
Leszek Mazepa był nie tylko naukowcem-muzykologiem, ale również pedagogiem, kompozytorem, dyrygentem, działaczem społeczno-kulturalnym, organizatorem i animatorem życia muzycznego, popularyzatorem muzyki, kultury muzycznej i dziedzictwa muzycznego.
Dziś trudno powiedzieć, której sferze swojej działalności poświęcał On więcej czasu: pracy naukowej (jest autorem ponad 500 publikacji), pedagogicznej (przez ponad 40 lat zawodowo był związany z Lwowską Narodową Akademią Muzyczną im. M. W. Łysenki – od stanowiska wykładowcy do profesora zwyczajnego, przez okres 23 lata pracował w Instytucie Muzyki Uniwersytetu Rzeszowskiego), czy też działalności społeczno-kulturalnej i organizacyjnej. W 1988 r. został jednym z założycieli Towarzystwa Kultury Polskiej Ziemi Lwowskiej, a w 1998 r. powołał do życia Rzeszowskie Towarzystwo Muzyczne (obecnie Rzeszowskie Towarzystwo Muzyczne im. Leszka Mazepy). W latach niepodległości i dekomunizacji Ukrainy i Polski dokonał wiele w sprawie porozumienia ukraińsko-polskiego. Dzięki Jego i Jurija Jasinowskiego wysiłkom zainicjowano szereg ważnych konferencji międzynarodowych i sympozjów naukowych „Musica Galiciana”. Te cykliczne sesje naukowe stały się bodźcem do powstania naukowej serii wydawniczej pod tym samym tytułem.
Profesor Leszek Mazepa był także krytykiem muzycznym, melomanem i kolekcjonerem – właścicielem bogatego księgozbioru muzycznego i unikatowego archiwum, obejmującego bezcenne artefakty kultury muzycznej, związane m.in. z Galicyjskim (Polskim) Towarzystwem Muzycznym, SUPROMem (Związek Ukraińskich Zawodowych Muzyków), Wyższym Instytutem Muzycznym im. Łysenki we Lwowie.
Ś.p. Profesor Leszek Mazepa był muzykiem w najszerszym tego słowa znaczeniu: muzykiem-badaczem, muzykiem-nauczycielem, muzykiem-organizatorem, muzykiem-kompozytorem. I we wszystkich tych dziedzinach pracował bezinteresownie, uczciwie i owocnie, pozostawiając po sobie pamięć która trwa... Non omnis moriar…
Był jednym z naukowców-pionierów w badaniach nad historią kultury muzycznej Lwowa i Galicji od średniowiecza do współczesności, szanowanym badaczem o niezaprzeczalnym autorytecie naukowym, posiadającym niemal wszechstronną wiedzę w tej dziedzinie. Dla wielu zainteresowanych historią muzycznej kultury Lwowa i Galicji jego publikacje były prawdziwym odkryciem, gdyż spora ilość informacji z różnych dziedzin życia muzycznego, była zupełnie nieznana nie tylko przeciętnemu czytelnikowi, ale i naukowcom.
Leszek Mazepa był nie tylko naukowcem-muzykologiem, ale również pedagogiem, kompozytorem, dyrygentem, działaczem społeczno-kulturalnym, organizatorem i animatorem życia muzycznego, popularyzatorem muzyki, kultury muzycznej i dziedzictwa muzycznego.
Dziś trudno powiedzieć, której sferze swojej działalności poświęcał On więcej czasu: pracy naukowej (jest autorem ponad 500 publikacji), pedagogicznej (przez ponad 40 lat zawodowo był związany z Lwowską Narodową Akademią Muzyczną im. M. W. Łysenki – od stanowiska wykładowcy do profesora zwyczajnego, przez okres 23 lata pracował w Instytucie Muzyki Uniwersytetu Rzeszowskiego), czy też działalności społeczno-kulturalnej i organizacyjnej. W 1988 r. został jednym z założycieli Towarzystwa Kultury Polskiej Ziemi Lwowskiej, a w 1998 r. powołał do życia Rzeszowskie Towarzystwo Muzyczne (obecnie Rzeszowskie Towarzystwo Muzyczne im. Leszka Mazepy). W latach niepodległości i dekomunizacji Ukrainy i Polski dokonał wiele w sprawie porozumienia ukraińsko-polskiego. Dzięki Jego i Jurija Jasinowskiego wysiłkom zainicjowano szereg ważnych konferencji międzynarodowych i sympozjów naukowych „Musica Galiciana”. Te cykliczne sesje naukowe stały się bodźcem do powstania naukowej serii wydawniczej pod tym samym tytułem.
Profesor Leszek Mazepa był także krytykiem muzycznym, melomanem i kolekcjonerem – właścicielem bogatego księgozbioru muzycznego i unikatowego archiwum, obejmującego bezcenne artefakty kultury muzycznej, związane m.in. z Galicyjskim (Polskim) Towarzystwem Muzycznym, SUPROMem (Związek Ukraińskich Zawodowych Muzyków), Wyższym Instytutem Muzycznym im. Łysenki we Lwowie.
Ś.p. Profesor Leszek Mazepa był muzykiem w najszerszym tego słowa znaczeniu: muzykiem-badaczem, muzykiem-nauczycielem, muzykiem-organizatorem, muzykiem-kompozytorem. I we wszystkich tych dziedzinach pracował bezinteresownie, uczciwie i owocnie, pozostawiając po sobie pamięć która trwa... Non omnis moriar…